آخرین ساخته رضا میرکریمی فیلمی است به شدت مورد نیاز جوامع سنتی و خانواده های مذهبی. فیلمی که در آن سعی شده است روایتی از محبت پنهان پدر و دختر در چنین خانواده هایی داشته باشد. البته که ممکن است خانواده هایی که در آنها دختران، از آزادی عمل کافی در انتخابهای خود برخوردارند، نتوانند ارتباطی که مورد نظر کارگردان است را با فیلم برقرار کنند.

دختر فیلمی است خوش ساخت که با تصویربرداری فوق العاده خضوعی ابیانه و با هماهنگی بالای وی با کارگردان فیلم، توانسته است حق مطلب را ادا کند. استفاده از تکنیکهای روز تصویربرداری در جای جای فیلم توانسته است جلوه ای کاملا مدرن به فیلم ببخشد. توانایی بازیگران فیلم نیز خیلی خوب توسط میرکریمی به کار گرفته شده است. بطوریکه فرهاد اصلانی را واقعا همچون یک پدر جدی و سخت گیر و خشن که در اعماق دلش محبتی شگرف نهفته شده است را، می توان درک کرد. بازی زارعی دیگر برای همه مان عادی شده است. نقش یک مادر خانه دار که مورد ظلم و سختی واقع شده است.

نکته غیر قابل درک و منحرف کننده فیلم از نظر نگارنده انحراف موضوعی اش در نیمه دوم است. طوری که داستان فیلم از رابطه بین دختر و پدرش به رابطه بین برادر و خواهر تبدیل میشود که کاملا بی مورد بوده و هیچ کمکی به اصل ماجرا نمی کند، طوریکه در پایان دیگر کلا کارگردان بی خیال دختر شده و سعی در ترمیم رابطه خواهر و برادر می کند. دختر تجربه ای جدید از میرکریمی تلقی می شود که توانسته است، در کنار داشتن پارامترهای سینمایی به یک واقعیت به شدت اپیدمی و حتی خطر آفرین در جامعه امروز ایرانی سنت زده و در حال گذار به مدرنیته بپردازد.