“Cinderella man” یکی از بهترین ساخته های هاوارد است. او در این فیلم به بهترین شکل ممکن افول و بازگشت قهرمان بوکسی را روایت می کند که درگیر مسائل معیشتیست. مردی که دیوانه وار عاشق خانواده اش است و انگیزه ای جز آسایش آنان ندارد. او بر اثر شکستگی دستش از مسابقات دور می ماند و به مرور محو می شود. برای تامین معاش خود رو به کارگری می آورد و پس از چند سال بر اثر یک اتفاق، فرصت دوباره ی حضور در رینگ بوکس را پیدا می کند. ابتدا برای در آمدش مبارزه می کند اما به تدریج تبدیل به قهرمان کارگرانی می شود که امید زیستن را در مشت های او می بینند.

بازی درخشان “راسل کرو” و کارگردانی بسیار روان “ران هاوارد” به پخته شدن فیلم منتج شده است. همسر راسل کرو که “رنه زلوگر” عهده دار نقشش شده، به ملموس تر شدن رابطه ی عاشقانه شان کمک شایانی کرده است. بسیار دیده ایم فیلم هایی که در آن رابطه ها آبکی اند و خیلی تصنعی به نظر میرسند اما در این فیلم این مهم بسیار عالی اجرا شده است.

سکانس های مشت زنی به قدری دقیق اجرا شده اند که گویی مخاطب خود در حال زد و خورد است. گرچه بازی ضد قهرمان داستان، “Craig Bierko” (در نقش مکس)، در مقابل دوربین “Salvatore Totino” خیلی ضعیف اجرا شده است، اما راسل کرو این ضعف را کاملا پوشش داده است. سالواتوره توتینو یکی از بهترین تصویربرداران سینماست که فیلم های قابل توجی مانند اورست، اسپایدر من فوق العاده، در قلب دریا، دوزخ، سرگیجه، فراست/نیکسون و … در کارنامه اش می درخشند. او با تسلط کامل بر فیلم نامه، که خوانش سیالش چنین حسی را متبادر میسازد، توانسته به فیلم روحی پویا ببخشد.

دیدن این فیلم جذاب را از دست ندهید.